Dikke bomen slopen fotocamera
Door: Zaterdag 19 augustus, dag 26
Blijf op de hoogte en volg Yvonne, Bertjan en Mike
19 Augustus 2017 | Verenigde Staten, Tulare
Fresno - Tulare
Vandaag de laatste keer dat we gebruik gaan maken van onze nationale parken pas. De andere dagen zitten we aan de kust en los Angeles. Dat is van latere zorg, We gaan nu naar sequoia. Qua afstand niet eens zo heel ver, qua duur toch best wel een flinke tijd. Het woord rechte weg hebben ze uit het woordenboek gehaald daar. Alleen maar bochtjes, heel veel bochtjes om uiteindelijk ook 2100 meter boven zeeniveau uit te komen. Er leek geen eind aan te komen en je kan wel raden wie het stuur stevig in handen had.
Het eerste deel, die van de rechte snelweg er naar toe was mijn bijdrage. Maar voordat we in de buurt van sequoia kwamen moesten we weer eens tanken en uiteraard de lunch halen. Daarom in visalia van de snelweg en laat ik daar nu als eerste deze keer de Rabobank zien. En het gooit de chronologie een beetje in de war maar ik kan je nu al vertellen dat we overnachten in Tulare op nog geen mile afstand van de Rabo. Ik heb mijn zakelijke telefoon niet bij me maar zouden ze mij op deze manier proberen te bereiken? Jammer dan want ik heb nog 2 weken vakantie.
Het National park sequoia en de omgeving is een mooi park als je tenminste ook tegen die bochtjes kan. Ik vond het mooier dan Yosemite maar dat is natuurlijk persoonlijk. Er zijn meren, riviertjes, stroomversnelling, prachtige uitzichtpunten en natuurlijk die enorme bomen. Mike en ik hebben ergens nog geprobeerd bij de rivier te komen. Anderen liepen daar immers ook maar halverwege toch besloten om terug te keren. Het kan hoor maar het is niet zonder risico.
Gewaarschuwd voor beren. Dat wordt je op vele plekken. Bij toegang park, op de wc's maar dichter bij een beer als het bord ben ik niet geweest. Naar het speuren naar die beren wordt je op een gegeven moment zo tureluurs dat je denkt overall wel een beer te zien. In de praktijk blijkt het dan weer gewoon een rotsblok, omgevallen boom of boomstam te zijn
Het geluk met parkeren leek een beetje op. Ook nu weer overvol, geen verassing. Maar net zoals gisteren kregen we nu niet een plekje. Dus werden we naar een overload parkeerplaats gedirigeerd waar een kleine shuttle bus ons dan naar de juiste plek bracht. Ook die was erg vol. Maar nog wel net een plekje voor ons al moesten we daar wel een paar Indiërs ff in de rij voor terug plaatsen.
Vandaag deden we de Sherman Tree Trail. Dit pad loopt behoorlijk steil naar beneden. Daar was ook voor gewaarschuwd maar is gelukkig niet erg lang. En het gaat zoals je al kan raden naar de Sherman Tree. Een boom zo groot als een flatgebouw van 7!! verdiepingen. En dat wil je natuurlijk wel vastleggen op de meest spectaculaire manier. Dus ondanks dat dit boompje 27 meter is en tientallen meters in omtrek wil je dus wat dichterbij he anders zie je hem misschien niet. Wat Von in ieder geval niet zag was dat randje waar het asfalt ophoudt en overgaat in bosgrond. Is maar een paar centimeters en ze zwikte haar enkel en van schrik ramde ze ook nog eens het fototoestel tegen het hekwerk. En dat laatste is geen goed idee. Fototoestel naar de klote. Hebben we gelukkig ook na de vakantie wat te doen aan verzekeringswerk. Gelukkig hebben we nog veel meer apparatuur dus de foto's komen wel goed. Nu loopt alleen nog de discussie of Von daar nog met haar vingertjes aan mag zitten :-)
Maar ze heeft gelukkig ook haar iPhone nog en daar kan je prima selfies mee maken. Wel apart is dat ik rechts sta en Mike links terwijl dit op de foto net andersom is. Ze blijft moeilijkheden hebben met rechts en links. Gelukkig zet de iPhone dit vanzelf op mysterieuze wijze toch weer goed en hebben we s-avonds dan ineens de goede foto.
Na rondgelopen te hebben in de buurt van Sherman besloten we met de shuttle verder te gaan. Of beter gezegd terug te gaan want de volgend stop zou een 1/2 uur enkele reis zijn. En de terugweg was uiteraard weer diezelfde bochten. Hoewel er dit keer geen Indiërs probeerden voor te kruipen mochten we toch net niet mee. Vol is vol. Gelukkig staat er dan met vijf minuten een volgende bus. Na de auto weer opgepikt te hebben onderweg nog even gestopt bij het meer. Prima om je daar een dag te vermaken alleen waren we nu toe aan het zwembad en daarna eten. Al met al, weer een geslaagde dag, hoewel het fototoestel daar anders over denkt.
Vandaag de laatste keer dat we gebruik gaan maken van onze nationale parken pas. De andere dagen zitten we aan de kust en los Angeles. Dat is van latere zorg, We gaan nu naar sequoia. Qua afstand niet eens zo heel ver, qua duur toch best wel een flinke tijd. Het woord rechte weg hebben ze uit het woordenboek gehaald daar. Alleen maar bochtjes, heel veel bochtjes om uiteindelijk ook 2100 meter boven zeeniveau uit te komen. Er leek geen eind aan te komen en je kan wel raden wie het stuur stevig in handen had.
Het eerste deel, die van de rechte snelweg er naar toe was mijn bijdrage. Maar voordat we in de buurt van sequoia kwamen moesten we weer eens tanken en uiteraard de lunch halen. Daarom in visalia van de snelweg en laat ik daar nu als eerste deze keer de Rabobank zien. En het gooit de chronologie een beetje in de war maar ik kan je nu al vertellen dat we overnachten in Tulare op nog geen mile afstand van de Rabo. Ik heb mijn zakelijke telefoon niet bij me maar zouden ze mij op deze manier proberen te bereiken? Jammer dan want ik heb nog 2 weken vakantie.
Het National park sequoia en de omgeving is een mooi park als je tenminste ook tegen die bochtjes kan. Ik vond het mooier dan Yosemite maar dat is natuurlijk persoonlijk. Er zijn meren, riviertjes, stroomversnelling, prachtige uitzichtpunten en natuurlijk die enorme bomen. Mike en ik hebben ergens nog geprobeerd bij de rivier te komen. Anderen liepen daar immers ook maar halverwege toch besloten om terug te keren. Het kan hoor maar het is niet zonder risico.
Gewaarschuwd voor beren. Dat wordt je op vele plekken. Bij toegang park, op de wc's maar dichter bij een beer als het bord ben ik niet geweest. Naar het speuren naar die beren wordt je op een gegeven moment zo tureluurs dat je denkt overall wel een beer te zien. In de praktijk blijkt het dan weer gewoon een rotsblok, omgevallen boom of boomstam te zijn
Het geluk met parkeren leek een beetje op. Ook nu weer overvol, geen verassing. Maar net zoals gisteren kregen we nu niet een plekje. Dus werden we naar een overload parkeerplaats gedirigeerd waar een kleine shuttle bus ons dan naar de juiste plek bracht. Ook die was erg vol. Maar nog wel net een plekje voor ons al moesten we daar wel een paar Indiërs ff in de rij voor terug plaatsen.
Vandaag deden we de Sherman Tree Trail. Dit pad loopt behoorlijk steil naar beneden. Daar was ook voor gewaarschuwd maar is gelukkig niet erg lang. En het gaat zoals je al kan raden naar de Sherman Tree. Een boom zo groot als een flatgebouw van 7!! verdiepingen. En dat wil je natuurlijk wel vastleggen op de meest spectaculaire manier. Dus ondanks dat dit boompje 27 meter is en tientallen meters in omtrek wil je dus wat dichterbij he anders zie je hem misschien niet. Wat Von in ieder geval niet zag was dat randje waar het asfalt ophoudt en overgaat in bosgrond. Is maar een paar centimeters en ze zwikte haar enkel en van schrik ramde ze ook nog eens het fototoestel tegen het hekwerk. En dat laatste is geen goed idee. Fototoestel naar de klote. Hebben we gelukkig ook na de vakantie wat te doen aan verzekeringswerk. Gelukkig hebben we nog veel meer apparatuur dus de foto's komen wel goed. Nu loopt alleen nog de discussie of Von daar nog met haar vingertjes aan mag zitten :-)
Maar ze heeft gelukkig ook haar iPhone nog en daar kan je prima selfies mee maken. Wel apart is dat ik rechts sta en Mike links terwijl dit op de foto net andersom is. Ze blijft moeilijkheden hebben met rechts en links. Gelukkig zet de iPhone dit vanzelf op mysterieuze wijze toch weer goed en hebben we s-avonds dan ineens de goede foto.
Na rondgelopen te hebben in de buurt van Sherman besloten we met de shuttle verder te gaan. Of beter gezegd terug te gaan want de volgend stop zou een 1/2 uur enkele reis zijn. En de terugweg was uiteraard weer diezelfde bochten. Hoewel er dit keer geen Indiërs probeerden voor te kruipen mochten we toch net niet mee. Vol is vol. Gelukkig staat er dan met vijf minuten een volgende bus. Na de auto weer opgepikt te hebben onderweg nog even gestopt bij het meer. Prima om je daar een dag te vermaken alleen waren we nu toe aan het zwembad en daarna eten. Al met al, weer een geslaagde dag, hoewel het fototoestel daar anders over denkt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
