I did it !!!! (my way): angst op grote hoogte

Boulder city - Boulder city

Vanochtend hoefden we niet bang te zijn het ontbijt te missen want dat zit er gewoon niet bij. Wel kan je dit op diverse plekken kopen voor een schappelijke prijs maar dat kan je 24 uur per dag. Geen haast vanuit die kant, wel enig haast vanwege de afstand die we moesten afleggen. Dus hop, snel naar de supermarkt voor een ontbijt, een lunch en nog een Starbucksje.

Eerder hebben we gemeld dat we de Grand canyon skywalk hadden willen doen maar die gemist hadden. Nou dat dacht je. We hebben hem gewoon vandaag gedaan. De Skywalk is een soort van een glazen balkon. En dan niet alleen de rand maar ook de vloer. Dus je kijkt een paar honderd meter recht naar beneden met niets als een paar glasplaten tussen jou en die afgrond.

Von wilde het graag en ik vond het wel wat om mijn angst voor hoogtes te overwinnen. Al is het maar voor korte tijd. Dus op weg naar de Grand canyon. Een flink stuk rijden, enkele reis dik 2 uur. Over weer van die lange Amerikaanse wegen. Eerst nog 4 baans, waar je soms op die snelweg links af mag (?) en de andere 2 banen dus echt kruist, maar ook nog een heel stuk over 2 baans dwars door het landschap.

Eenmaal op de plek aangekomen bleek het buiten de met airco voorziene auto alweer erg warm te zijn. En dat was niet alleen van de spanning maar ook de temperatuur werkt weer aardig mee. Maar hier gebeurde het nog niet echt. We kochten hier alleen de kaartjes om met een shuttle naar drie stops te gaan.

Stop 1 was een nagebouwd western dorpje met o.a. een saloon en, kennelijk had je die toen ook al, een souvenirwinkel. Maar dat was nog niet alles. Er was ook nog een cowboy die zijn lasso kunsten vertoonde. En laten we zeggen dat hij niet in het rijtje van de toppers hoort. Of misschien juist wel als je het vergelijkt met die glitter boys die af en toe in de arena optreden. Deze cowboy moest zijn lasso om een kunstkop van een stier of koe proberen te gooien. Je weet wel, een paar horens op een houtblok vastgeschroefd. Zit echt geen enkele beweging in. Maar toch Poging 1 mislukte jammerlijk. Kan gebeuren denk je dan, ook een cowboy is menselijk. Er was geen wind, het blok bleef door schrik verstijfd en onbeweeglijk staan en ..... de cowboy miste opnieuw. Maar nog wel met een glimlach en een beetje als een boer met kiespijn. Dan maar een nieuwe aanloop en vervolgens flikkert die gast van zijn paard. Oh en ah en sneu in diverse talen. Zal allemaal maar ik moest eerlijk gezegd inwendig toch stiekem ook wel lachen. En daar ging die dan. Met zijn lasso tussen zijn benen of is het staart? Niet meer terug gezien :-)
Nee dan de goochelaar. Ongetwijfeld simpele trucs voor de kenner maar ik moet toch bekennen dat ik onder de indruk was van de truc met de munten.

Stop 2, daar was het dan echt. Hier ging het om. De Skywalk!!! In een grote U een glazen balkon waar je over mag lopen nadat je met zijn 3'en ff 210 dollar hebt afgetikt overigens. Maar goed, dit is echt spectaculair en ik heb zoiets nog niet eerder gezien. Misschien weet je het al maar ik heb niet zoveel met hoogtes. Een keukentrap is wat mij betreft al uitdagend genoeg. Maar eerst nog wat foto's van de canyon. En daar bleek al dat dat kreng erg diep was. Ik krijg dan ook altijd het gevoel van wat als ik nu struikel of iemand anders struikelt tegen mij aan. Waanzin natuurlijk maar echt op mijn gemak voel ik me dan niet. Maar we hebben niet voor niets zo lang in de auto gezeten en ik had me voorgenomen om dit te gaan doen.

En daar sta je dan. Kaartjes worden gescand en je mag van die prachtige slofjes om je schoenen doen. Anders beschadigt het glas. HOEZO beschadigt het glas? Dat is toch beresterk spul? Het kan een aardbeving van 8.1 overleven had ik gelezen en ik weet niet hoeveel tonnen aan gewicht. En dan moet ik er op slofjes over? Ok, het zal vast wel kloppen, ergens, denk ik dan.
Hop, in de rij voor de fotograaf. Want je eigen fototoestel, telefoon en videocamera's mogen niet mee. Het zou in de canyon kunnen vallen. Aardige bijkomstigheid is dan natuurlijk dat ze aardig wat dollars kunnen vragen voor de door hen gemaakte foto's. Want die wil je natuurlijk wel hebben. Het wachten gebeurt overigens al op de skywalk zelf maar dan zit er nog maar een paar meter onder je. Kan je vast wennen en bakken in de zon.

Moment U. Waar komen jullie vandaan? O uit Holland, uit Amsterdam zeker. Eh nee ..... maar we zeggen "ja hoor vlak bij". De fotograaf neemt je in een vlot tempo mee over de skywalk en neemt op vaste plekken zijn foto's. Best leuk en ze stoppen er echt effort in. Viel mij reuze mee. Zoals ook de Skywalk zelf meeviel. Op de een of andere manier voelt het toch zeker . Ziet er allemaal degelijk uit, de fotograaf is rustig aan het werk en met jou zijn er nog tientallen tegelijk op de skywalk. Dan moet het goed zijn, toch? Tuurlijk waren de eerste pasjes wat voorzichtig en aan de zijkant vlak bij de reling. Maar het ging best goed. Kwam natuurlijk ook nog bij dat als je naar beneden keek je niet eens zo heel veel zag door de schittering van de zon in het glas. Pas als je schuin naar voren en beneden keek zag je de diepte. Maar dat is toch minder eng. Nadat de fotograaf de foto's heeft genomen mag je nog zolang als je wilt heen en weer blijven lopen op de skywalk. Bij de teruggang was de schittering weg en keek je wel honderden meters recht onder je voeten naar beneden. Was even wennen en spannend maar vooral toch heel mooi en leuk. Von heeft natuurlijk nergens last van en vind het vooral erg mooi en Mike heeft toch ook wel even moeten slikken denk ik. Heeft er minder last van dan ik maar de vlekken onder zijn oksel kwamen denk ik niet alleen van de hitte.

De foto's hebben we uiteraard genomen. Tegen een aanzienlijk bedrag maar er zitten een paar leuke foto's tussen en je wilt toch die ervaring vastgelegd hebben. We hebben afgerekend en de foto's worden via mail naar ons toegestuurd. Na de foto in de souvenirwinkel de beker. Voor vele gewoon een beker maar voor mij dus een beker met een verhaal.
Die beker heb ik echt verdiend vond ik. De verkoopsters stond echter op het punt dat ik die echt moest afrekenen. Hebben we uiteraard ook braaf gedaan want een aandenken in de vorm van deze beker was wel op zijn plaats.

Bij buitenkomst van de skywalk nog zelf een paar foto's genomen. Behulpzame ranger wees nog even een goede spot aan voor de perfecte foto. Lekker dicht bij de rand, te dicht wat mij betreft, dus laat maar even zitten. Gelukkig was Mike mans genoeg om die foto dan te maken.

Stop 3 was een viewpoint over de Grand Canyon. Ongetwijfeld prachtig maar daar hadden we er al zoveel van gezien dat deze na de adrenaline rush van de skywalk een beetje in het niet viel. Dus snel op het hotel aan want het was dus nog een stukje rijden.

In het hotel zijn we direct begonnen met het downloaden van de foto's. Internet verbinding is erg traag. Daarom zijn we naar beneden gegaan. Misschien is het in de sportsbar beter. Kunnen we in ieder geval een biertje pakken want eten doen we later gewoon in het casino. Of we gaan gokken was de vraag. Nu nog niet, eerst een biertje, even tv kijken naar honkbal en dan vanavond misschien. Ok, dan zijn deze 2 corona's van het huis. Aangename verassing.
Ook het eten was weer lekker en veel. En dan hadden we nog de kleinere versie van de steak genomen. Maar wat denk je van het drinken. Heb je al twee grote glazen op, wordt vervolgens nog eens een kan neergezet. Het kan niet op. Wat trouwens opvalt is de leeftijd van de werknemers hier. In Nederland is het in de supermarkten en restaurants vaak een scholier of een student. Hier zijn dat bijna altijd mensen tussen de 30 en zeker 60. Niets mis mee, gewoon opvallend.

Ik had het bovenstaande ook allemaal kunnen zeggen met: 4,5 uur rijden om met angst 10 minuten boven de afgrond te hangen. Het zijn echter iets meer zinnen geworden. Maar dat vertelt dan toch meer het echte verhaal.