Profcoach sleutelmoment op weg naar Yosemite

Fresno - Fresno

Vandaag begon toch wat anders als de andere dagen. We zijn dan wel al enige tijd in Amerika maar de Nederlandse eredivisie is begonnen en dat betekent dat ook profcoach weer begint. Vorige week was het er nog niet van gekomen maar vanochtend dan toch de mail er uit gedaan met de uitnodiging voor de "Beter Bert Cup". Mocht je dit reisverslag lezen en het profcoach leuk vinden ( zie www.profcoach.nl) laat het dan weten. Toen de mail de deur uit was gestart met de voorbereiding voor de trip van vandaag. Waar is de autosleutel was de grote vraag en hoe we ook zochten, we konden het niet vinden. Uiteindelijk bleek deze gewoon in de auto te liggen die de gehele nacht onafgesloten op het parkeerterrein heeft gestaan. Gelukkig zitten we kennelijk in een nette buurt en vonden we de sleutel. Een reserve sleutel hebben we namelijk niet gekregen.

Op naar Yosemite. In de planning zat dit uitstapje voordat we naar San Francisco zouden gaan. Net zoals sequoia park overigens. We zouden na San Francisco naar Los Angeles gaan. Gedurende de vakantie leek het ons toch leuker als we niet twee steden achter elkaar zouden doen maar daar tussendoor nog een paar parken. Heerlijk he als je niets alles van te voren hebt vastgezet maar de vrijheid hebt om dit soort wijzigingen te kunnen doen. Weer lekker in korte broek en slippers vanochtend maar wel een flink stuk rijden. We dachten zeker 2 uur heen en 2 uur terug. Maar tot onze grote schrik gaf het navigatiesysteem 4 uur enkele reis aan. Gelukkig bleek dit een foutje. De weg begint met een echte snelweg waarbij we ook langs een Rabobank kwamen. Deze keer zag ik het wel kort dus kennelijk begint het eind van de vakantie dan toch in zicht te komen.
Na verloop van tijd gaat deze snelweg plots over in zo'n 2 baans weg. Maximale snelheid 55 mile per uur. Je rijdt echter al gauw te snel dus de cruisecontrol maar aangezet. En dat was een goed keuze want waar ie vandaan kwam weet ik niet maar achter mij zat daar ineens zo grote zwart/witte sherrif's auto. Bij een passing lane hem keurig laten passeren en hij schiet er met 5-10 mile meer langs. En ik reed al iets te hard he. Maar met hem nog een hele rij. Blijkbaar mag je hier net zo hard als de sherrif gaat dus ik heb maar keurig aangesloten. Schoot het toch nog een beetje op.

Yosemite is een National park dus onze kaart kwam weer goed van pas. Bij de ingang werd gewaarschuwd voor branden. Onder controle, misschien zelfs wel met opzet gestart, maar hierdoor hing er wel veel rook. Net alsof het mistig was en het rook naar een sauna. Of een bbq, in ieder geval was het een sterke geur. Het eerste punt dat we wilden bezoeken was glacier point. Weg was afgesloten dus daar ging deel 1 van de reis. Later bleek dat Mirror Lake toch wel erg ver weg lag maar bovendien droog valt in de zomer. Ook deel 2 was daarmee geen succes.
Wat wel mooi was, was het uitzicht op El Capitan. Direct na de brug waar wegwerkzaamheden waren en om de beurt een rijrichting werd opengesteld. Op de terugweg dus rekening houden met vertraging.

Een stukje verder een hike naar Bridal Veil, een waterval. Wij onze stevige wandelschoenen aan, naar de wc en water ingepakt voor deze uitdaging. We waren er helemaal klaar voor. Nou heen en terug 500 meter, dus dat viel nog al mee. Wel een mooi uitzicht en als je echt sportief bezig had willen zijn dan had dat ook gekund. Als een soort van berggeit kan je namelijk over de rotsen klimmen om zo hoger en dichter bij de waterval te komen. We kozen er voor om dit aan doe anderen over te laten.

De lunch hebben we genomen aan de waterkant. Lekker op een boomstronk of in het gras gezeten. Zelfde lunch als we regelmatig op een parkeerterrein nemen maar dan is dit toch een veel fraaier uitzicht en beleving. Terwijl wij lekker zaten kwamen er verschillende vaartuigen voorbij op de ondiepe maar soms snel stromende rivier. In de ene kano zaten meerderen mensen dan weer 1 persoon in een kano. Een andere zit in een luchtband, weer een ander lag op een soort opblaas krokodil en zo kwam er echt van alles zittend en liggend langs. Sommige stranden en moesten in het ondiepe water stappen anderen gingen als een prof rechts langs zoals het bord ook aangaf. Ook waren er meerderen die de linker kant verkozen. Bleek ook te werken. Maar wat ik wil zeggen is dat ik mij prima vermaakte. Er gebeurde van alles.

We hadden nog geen echte hike gedaan en het visitor center zat vlak bij. Daar dan wat informatie halen en uiteraard een stempel voor Mike's paspoort. Het parkeerterrein zag er afgeladen uit. Het vreemde was echter dat alle opritten naar de parkeerplaats waren afgesloten en de weg min of meer open lag, harde gravel. Maar hoe kwamen die gasten er dan? We zijn er niet achter gekomen. Het zat ons nu eigenlijk voor het eerst eens tegen bij het parkeren. Na wat heen en weer rijden en zoeken voor een plekje langs de weg kwamen we bij een ander parkeerterrein. Ook afgeladen vol dus Mike en ik er uit zodat we in ieder geval voor die stempel konden zorgen. Von zat achter het stuur vanwege de vele bochtjes in Yosemite en bleef dus zitten, dubbel geparkeerd. Toen we terug kwamen had Von na een paar kleine meningsverschillen een plekje veroverd voor de auto zodat we daar nog even hebben rond gelopen.

We besloten terug te gaan en lieten het navigatiesysteem zijn werk doen. Helaas wees deze naar een weg die wij niet mochten gebruiken. Het was kennelijk niet zijn dag en op een gegeven moment melde hij dat we nog 814.430 !!!! mile moesten. Serieus.
Uiteraard was het veel minder maar Von had wel al de menige Miles achter de rug en was het zat. Ze dacht dat de bochtjes bijna achter de rug waren en ik nam het stuur over. Niets was minder waar en het scheelde dan ook niet zoveel of Von had snel uit de auto gemoeten maar ze heeft het gered en bij oakhurst hebben we snel wat zoets gehaald zodat de maag ook weer tot rust kwam. De rest van de terugweg waren weer de rechte wegen.

Nu had ik allemaal kunnen vertellen dat het geweldig was maar eigenlijk viel Yosemite een beetje tegen. Eerlijk is eerlijk. Prima hoor maar gewoon niet top. In tegendeel tot het avondeten. Sinds we voet op Amerikaanse bodem hebben gezet heeft Von het al over eten bij Applebees. Deze keten zit vooral in stedelijke gebieden en het was er dan ook nog niet van gekomen. Hier hadden we de keuze uit wel 4 restaurants. We kozen er eentje dus nu blijft van het todo lijstje van Von alleen nog dollartree over. En het gekozen restaurant bleek een prima keus. Lekker veel tv's met overal sport op. Hoef je niet zoveel te praten :-)
Maar serieus, het eten was voortreffelijk. Een heerlijke sirloin met garnalen, frietjes en boontjes met bacon in knoflook gebakken. Geen idee of Gordon Ramsey zich hier in kan vinden maar ik vond het heerlijk. En zo kwam er nog een goed slot op deze dag.