A Mi Manera

Williams - Page

Vanochtend vroeg opgestaan (06:30) om te gaan hardlopen. Het is een nieuwe week en ik wil, ook op vakantie minimaal 1x per week een 10k lopen, ook hier in Amerika. Zo heb ik ook in bijvoorbeeld Frankrijk en Ierland gewoon mijn rondje gelopen. Dat wordt misschien in Amerika nog lastig want de omgeving moet zich ook maar lenen voor een run. Dit wordt de 67 opeenvolgende week van een 10k run. Eergisteren was het behoorlijk zwaar geweest op het eind van de dag dus daarom nu op dit tijdstip. Het ging beter maar was toch nog behoorlijk zwaar. Daarom vanaf het begin mij niet druk gemaakt over de tijd maar mij gericht op de afstand en mij uiteindelijk via een deel van route 66 over de 10km finish lijn geworsteld.
Ik had nog wel zo voorzichtig bij het opstaan gedaan maar helaas was de rest toch wakker geworden en begon de dag voor hun dus ook vroeg.

Na een verfrissende douche en een standaard Amerikaans ontbijt achter in de auto gestapt en het verslag van gisteren gemaakt. Er gaat altijd wel wat tijd zitten in het schrijven van het stukje, dus waarom dan niet als een zakenman met chauffeur dit achter in de auto doen? Nou bijvoorbeeld omdat je daar dan toch een beetje wagenziek van wordt. Weer een ervaring rijker dus. Zo zie je maar dat onze topmannen van de Shells, Unilevers, Rabobank etc uit het bedrijfsleven echt geen makkelijke baan hebben. En dus is dit stukje weer gewoon s-ochtends vroeg vanaf de hotelkamer.

De rit zelf verliep voorspoedig met een weer sterk wisselend landschap. We lieten de bomen en het groen achter ons om uiteindelijk weer in een rood landschap vol met steen te eindigen in Page. Best wel een aardig stadje maar het is ook de enige stad in de omgeving. Bij de receptie van het hotel werd deze unieke ligging nogmaals benadrukt door het bord dat we weliswaar highspeed internet hebben maar dat dit hier betekent dat elke bit via een postduif wordt verstuurd. Niet vooruit te branden dus maar het helpt lekker bij het onthaasten.

Het hotel zelf is fantastisch. Normaliter pakken we een hotel uit de onderkant van de middenklasse zullen we maar zeggen. Goede en schone kamer, nou ja niet in knights Inn in Kingman, met bij voorkeur een zwembadje. Niets mis mee. Maar dit hotel zit daar beduidend boven. Veel grotere kamers, zwembad, mooie badkamer, fitnessruimte en fantastisch uitzicht. Hier zou ik best aan kunnen wennen :-)
Maar we waren te vroeg en konden nog niet inchecken. Wel de koffers achterlaten zodat we met een gerust gevoel lekker naar Lake Powel konden.

Lake powel is een meer zoals je die in folders ziet staan. Prachtig blauw midden tussen de bergen. En wat apart is dat je hier ook met je parkpas terecht kan. Die pas gaan we er echt dubbel en dwars uithalen dus. Maar goed, Lake powell. Veel watersport waar zoals verwacht de boten ook weer groter zijn als bij ons thuis. Een paar prachtige speedboten gezien. Maar ook compleet drijvende huizen die je het meer kan opvaren om daar een aantal dagen op te blijven vertoeven. Wij zelf van dit alles uiteraard niets gedaan maar wij zijn heerlijk gaan zwemmen. De laatste keer dat ik in natuur water heb gezwommen was in Nederland en dan moet je er toch even door. Hier niet, dat zal alles te maken hebben met dat het hier continu tussen de 30 - 40 graden is. Het water voelt aan als een lauw bad met af en toe een verfrissende (en ook niet meer als dat) stroming er tussendoor. Von was zelfs sneller in het water dan ik en dat wil toch wat zeggen. Als je daar zwemt, in het blauwe warme water met op de achtergrond die bergen dan heb je het echt naar je zin. We zijn hier ongeveer 1,5 uur geweest.

Op de terugweg nog gestopt bij de Glen Canyon dam. Binnenin, jawel, een souvenirwinkel. Maar ook voor Mike de mogelijkheid om een stempel in zijn paspoort te halen. Wat mij opviel is dat er erg veel autootjes rond reiden met van die vlaggetjes aan de auto. Later op de dag gewoon maar eens gevraagd wat dat betekende. Bleken allemaal Fransen te zijn die bij elkaar horen en een rondreis aan het maken waren. Zeg maar een nieuw soort klembord waarmee je die reisleiders altijd ziet lopen om die groepen Japanners bij elkaar te blijven houden. Fransen zijn altijd al apart en doen het dus op deze manier.

Na de incheck geprobeerd de tocht door de Antelope Canyon te boeken. Dit is een smalle kloof met prachtige lichtinval. Een must do voor de fotografen. Maar dit wisten meer mensen en helaas zitten alle tochten de komende dagen vol. Af en toe kan er nog 1 mee maar met zijn 3'en tegelijk is dus onmogelijk. Ik heb nog voorgesteld dat Von dan alleen ging, de canyon was vooral haar idee maar dat wilde ze niet. Daarmee viel een groot deel van de dag voor morgen in duigen. Niet getreurd dan gooien we gewoon de skywalk in het programma. Dat is een glazen brug over de canyon. Aan de noordkant. Tenminste dat dachten we. Blijkt dat ding vlak bij Kingman te liggen en hebben we het dus gemist. Maar geloof me, ook voor morgen gaan we echt wat vinden. Misschien wel een dagje lekker luieren bij Lake Powel

Om 23:00 ben ik nog lekker naar buiten gegaan. Dit hotel heeft een paar balkons met een fantastisch uitzicht over Page en Lake powell. Ik had gekozen voor het balkon met 2 stoeltjes en zat daar dus heerlijk alleen. Lekkere warme wind er overheen zo nu en dan en met een koptelefoon op. Zelfs nog een coyote gezien. Lekker rustig en je gedachten kunnen laten gaan over wat je allemaal al weer gezien hebt. Met een biertje erbij, Luisterend naar Il Divo. Zegt jullie misschien niets en als je het opzoekt vind je het misschien ook niets maar ik vind het lekkere muziek. Om 01:00 terug naar de kamer waarbij het afsluitende liedje was " A Mi Manera".
Passend, ik zal het zelf maar zeggen want ik ben soms eigenwijs en doe het op mijn manier. Maar toen ik zo over het meer uitkeek en de lampen de omgeving in een mooi licht zetten, met dit op de koptelefoon dacht ik wel " we hebben het toch maar mooi voor elkaar".