Daredevils zien Squirls met obese

LA Verkin - LA Verkin

Gisteren er al even door heen gereden maar vandaag stond dan echt het bezoek aan Zion op het programma. Maar we zitten er zelfs voor Nederlandse begrippen vlakbij. Dus lekker rustig aan gedaan. Na een goed ontbijt eerst nog even tanken en naar de supermarkt. Bij het vertrek vanaf het hotel een stukje Amerika in een notendop. Rood stuk wegdek, (oude) truck, Amerikaanse vlag en kerk in 1 beeld gevangen.

Naar de super dus om een lunch mee te nemen want we zijn van plan om weer een flinke hike te doen. En dan is het wel lekker als je tussen de middag een lekkere lunch bij je hebt in de auto. Wisten wij veel op dat moment. Later op de dag bleek namelijk dat je met een shuttle bus moet om op de plek te komen waar wij naar toe willen. En dan is het toch belangrijker om zoveel mogelijk water mee te nemen ipv een stokbrood met Philadelphia kaas die we dan ook maar achter lieten in de auto.

Bij de ingang van het park werden we gewaarschuwd. De parkeerplaatsen in het park zijn vol dus je kan beter om keren en naar springdale te gaan. Vandaar is gratis vervoer naar Zion. Ok, bedankt voor de info en doei. Dat willen we natuurlijk zelf zien of er geen plek is. Dat kan toch niet waar zijn? Na in eerste instantie het visitor center voorbij te zijn gereden gingen we de Ranger toch steeds meer geloven. Overal auto's geparkeerd en geen plekje te zien. Maar laat nu tijdens ons rondje over het inderdaad volle parkeerterrein er nu net 1tje weggaan. Soms moet je geluk hebben.

Dat geluk hadden we minder met de shuttle bus. We konden aansluiten in een enorme rij. Gelukkig reden de shuttles af en aan. De volgende stond al klaar terwijl de eerste nog passagiers aan het laden was. Maar het duurde al met al toch dik 30 minuten in de hitte. Eenmaal in de bus duurde het nog eens 40 minuten voordat we bij onze bestemming aankwamen. Dit was ook de eindhalte.

We hadden gekozen voor de "Riverside walk" en de "Narrows". Eerlijk gezegd was de eerste een moetje om bij de echt gewilde hike uit te komen. Bij de ingang stond een waarschuwingsbord. De kans op "flooding" was probable. De op een na hoogste staat van paraatheid. Maar zoals je al eerder hebt kunnen lezen trekken wij ons niet direct iets aan voor die goedbedoelde raad.

Op de Riverside walk vele squirls gezien. Grappige beestjes die echt schooieren om eten. En daar heel succesvol in zijn. Want dit zijn echte Amerikaanse squirls die gaan voor de "all you can eat" en "Free refill". Gevolg is dat obesitas niet alleen aan de Amerikaanse mensen is voorbehouden.

Maar hoewel de Riverside al boeiend was hij viel toch in het niet bij de narrows. Want de Riverside walk houdt op omdat de Riverside op houdt. Daarna is het door het water ploeteren op weg naar de narrows. Met schoen en sokken door het water wadend over een ongelijke rivierbodem waar je de stenen soms wel maar vaak niet ziet liggen. We hebben op 1 plek geprobeerd om tegen een versmalling en grotere stroming in te lopen. Dit lukt niet dus dan maar via de zijkant de "weg" vervolgt.

//// Fimpje in het water ////


We waren uitermate goed voorbereid. Daar liepen we dan met al onze dure camera's, telefoons en videocamera in het moeilijk begaanbare water. Om de haverklap wankelend op de benen. En dat terwijl we in de auto de waterdichte actioncamera hebben laten liggen. Geweldig zoals wij de situatie kunnen inschatten. Maar gelukkig zijn we niet gevallen en is al onze apparatuur nog heel en droog. En dit kan niet van iedereen worden gezegd want op de terugweg kwamen wij een gehaaste ranger tegen met een enorme rugzak met EHBO-spullen. Gevolgd op 5 minuten door een andere ranger die op weg was met een trolley. Iemand heeft dus toch een mindere dag gehad.

Wij hadden wel een goede dag maar het werd wel moeilijker en moeilijker om je een weg door het water te banen. De korte broek moest opgerold worden om deze droog te houden. Bij een klein stukje land en schaduw besloot Von om het daar bij te laten.
Maar wij "de daredevils" natuurlijk niet. Het riviertje moest nog smaller worden dus we wilden dit met eigen ogen zien. Gewapend met alleen nog een telefoon, niet om te bellen maar voor de foto's, gingen wij onverschrokken verder.

Maar toen plots een klap onweer. Helemaal uit het niets. Hoorde we dat nu goed? Is dat echt onweer? Laten we nog verder gaan maar het goed in de gaten houden. Maar een twee minuten later weer gedonder en weg was alle onverschrikkelijkheid. Vergeet niet hè, we stonden tot aan onze bovenbenen in een stromende rivier. Niet alleen bij ons was het besef dat het niet verstandig was. Het leek wel een stampede die onze kant op kwam. Bijna de hele meute rechtsomkeer. Waarbij sommige het erg bont maakten door kinderen echt met zich mee te sleuren. Zo dreigend was het nu ook weer niet.

Wel verbazingwekkend dat er dan nog altijd mensen zijn die wel verder trekken. Ik denk dat dit dezelfde gasten zijn die ook bij de Grand canyon altijd net een stapje verder gaan voor die perfecte foto van een rots of een elk.
Maar goed onderweg Von weer opgepikt en voor we terug waren bij de shuttle was de hele situatie al weer opgeklaard. Al met al toch een kleine 5 km gelopen/gewaad.
Dit keer gelukkig een kleine rij. De eerste bus misten we net, maar de tweede was voor ons. En laat dit nu net een non-stop bus zijn. Je moet maar geluk hebben.

Terug op de weg naar het hotel nog even een paar lekkere smoothies en milkshake gepakt in springdale

We zijn zelfs nog even in een virgin geweest. Ja, nu heb ik jullie aandacht hè. Klinkt voor sommige misschien spannend en hadden jullie niet verwacht van ons. Helaas geldt hier dat de advertentie soms mooier klimt dan de werkelijkheid is. Dit was gewoon een store/kinderboerderij/restaurant stelletje viezerikken :-)

Onderweg nog een paar foto's van de omgeving gemaakt.

Bij terugkomst eerst lekker gezwommen en daarna een heerlijke Amerikaanse maaltijd. Sushi en Macaroni. Ik weet het, het heeft weinig van doen met de Amerikaanse keuken en het is ook een aparte combinatie. Maar als je er wat tijd tussen laat zitten dan is het best lekker en we wilden eens wat anders. Helaas viel dit een beetje tegen. Op de brownie na was het wel lekker maar veel te weinig. Gelukkig hadden we nog donuts en chips. Je weet wel, van die Amerikaanse zakken. Later we zeggen, net iets groter als in Nederland.

Op het journaal is net een item over de heftige regen bij Los Angeles en de flooding. Daarna een filmpje over Zion. Ik dacht even dat dit vandaag was maar het bleek 5 dagen geleden te zijn. Zie link die zelf in de browser moet "plakken"

http://kutv.com/news/local/hikers-form-human-chain-in-flood-swollen-utah-river

Daar liepen wij dus en geeft eens te meer aan dat we een goede keuze hebben gemaakt door om te keren. Hoe graag we eigenlijk nog verder hadden gewild.