31 Juli: No change in Seattle
Blijf op de hoogte en volg Yvonne, Bertjan en Mike
01 Augustus 2012 | Verenigde Staten, Seattle
Nadat we Oceans Shores achter ons lieten kwamen we al weer op de befaamde slingerwegen. En je weet hoe laat het dan is, ik moet ruimte maken achter het stuur want daar wil Von perse zitten. En hoewel we een grote auto hebben passen we echt niet met zijn 2'en achter dat stuur. De bochten blijven overigens precies hetzelfde maar op de een of andere manier helpt dit wel tegen haar wagenziekte.
Het deel hebben we overigens voor een groot deel al gereden. Aan de andere kant weliswaar maar echt veel verschil is er natuurlijk niet. Op een gegeven moment kwamen we dan ook het bord van de outlet stores weer tegen maar alsof de duvel er mee speelde verlieten we net daarvoor de eerder gereden weg. Weer een geluk voor de portemonnee en dat kunnen we wel gebruiken want het parkeren in Seattle is niet echt goedkoop.
Voordat we naar het hotel gingen zijn we op zoek gegaan naar Safeco Field, het homestadium van de honkballers van de Seattle Marinors. We willen graag morgen naar een honkbalwedstrijd van de Marinors tegen de Toronto Blue Jays. Ondertussen waren we weer van plaats gewisseld want van het "niet-sturen" in de bergen wordt Von misselijk van het "sturen" in de grote stad wordt ze ook niet echt enthousiast. En ik moet zeggen, het kost ook wel concentratie met al dat invoegen, uitvoegen, 6 baanse wegen, carpoolstroken en weet ik veel wat nog al meer. Maar het is gelukt en op gegeven moment stonden we voor het immense stadion. Ook de balie voor de kaartverkoop zagen we direct. Dit in tegenstelling tot een parkeer plek. Ja, 1 voor 15 euro en een ander voor 20 euro. Maar dat is toch wel te gortig. Stukje verder op voor 4 euro maar dat vonden we weer niet zo'n veilige plek met alle spullen in de auto. Weet je wat, we boeken de kaarten wel on-line en printen die dan. Deden we vorige keer in Los Angeles ook en dat werkte prima.
Dan met de auto naar het hotel. Dat was weer eens op zo'n niet bestaand adres volgens Tomtom. Maar we kwamen weer dicht genoeg in de buurt en hebben het eenvoudig gevonden. Ingecheckt, spullen naar de kamer en op naar Seatte. De vraag is dan alleen hoe? We hebben al een voorproefje gekregen van de parkeertarieven dus kijken of er andere opties zijn. Met de bus bijvoorbeeld die bijna voor de deur stopt. Maar daar kan je niet met creditkaart betalen dus moest ik eerst wat amerikaanse dollars uit een atm halen. Na een kwartiertje kwam dan de bus. En daar waar je normaal van die klantvriendelijke Amerikanen tegenkomt was dit toch een eikel zeg. No change was het enige wat die zei zonder je aan te kijken. Nou dan gaan we toch gratis mee dacht ik nog maar dat was ook niet de bedoeling. No change nogmaals en nog steeds strak voor zich uitkijkend. Nou weet je wat, we pakken de trein wel. Ajuus.
Van het hotel naar het treinstation gebracht door het hotel. Wel tegen betaling overigens. We kregen een chauffeur die veel te vertellen had. Jammer dat ie en of andere keel aandoening had waardoor hij bijna niet te verstaan was. Maar hij was wel grappig en de rit was dan ook zo voorbij. We moesten wel de markt doen anders hadden we Seattle niet gezien. Probleempjes was wel dat die om 6 uur sloot en we al aardig in de middag zaten. Vervolgens met de trein Seattle in en dat is echt een uitkomst. Gelijk besloten om dit de volgende dagen ook te doen.
In Seattle zelf zijn we natuurlijk als eerste naar de space needle geweest. Met de monorail. Hadden we nog nooit gedaan en dat leek ons wel leuk dus we gingen er eens goed voor zitten. Was eigenlijk niet nodig want hij trok op en remde weer bijna direct af. Het zal nog geen 5 minuten geduurd hebben. Maar het was toch leuk dit ook een te hebben meegemaakt. We hebben overigens een "seatle citypass"gekocht. Dan mag je 2x de needle in, het pacific science center, EMP (muziek museum), Museum of flight of woodland park zoo, harbor tour en het seattle aquarium in voor 69 dollar per persoon. Dit klinkt veel, is ook veel maar de needle en het aquarium stonden sowieso al op het programma en dat was al 40 dollar. Dus we denken dat er wel uit te halen.
Om in de top van de needle te komen ga je met een lift. Niet zo maar een, maar een aan de buitenkant van het gebouw zodat je gelijk goed zicht hebt. In een razend tempo naar boven om te kunnen genieten van het fantastische uitzicht. Je kan helemaal rond lopen en het uitzicht is dan ook adembenemend. Hoewel dit laatste ook komt omdat ik het gewoon niet van zulke grote hoogtes moet hebben en voor mijn gevoel het platform ook nog eens afliep naar de rand. En bewoog die toren ook niet een beetje? En om het nog spannender te maken kwam er een helicopter ter hoogte van de helft van de space needle recht op ons af vliegen. What the fu&*( komt dat ding hier doen? Nou gewoon landen op het dak van een tv-nieuws gebouw net naast de needle. Er kan dus echt niets mis gaan maar echt jofel voel ik mij daar in het begin niet. Na verloop van tijd neemt dit wel af en raak ik er aan gewend. Toen Mike dan ook een eigen space needle wilde hebben had ik daar geen enkele moeite meer mee.
Eenmaal weer met de voetjes op de stevige begane grond direct naar het pacific science museum gelopen. Ligt naast de Needle dus we tellen dit maar niet als een hike. Helaas ging deze om 18:00 dicht. Dan is het zonde om dit in 50 minuten af te willen raffelen. Dan maar naar het EMP dat aan de andere kant naast de needle ligt. Deze sluit een uur later en dat moet voldoende zijn. In het museum kan je je helemaal uitleven op diverse instrumenten. Mike heeft de gitaar en het keyboard gedaan. Daarnaast wist hij niet wie Nirvana en AC/DC waren. Nu weet hij het wel, maar hij gaat ze niet op zijn iPhone zetten :-)
Na dit bezoek zijn we teruggelopen naar het station. En laten we nu een Mariners Shop tegenkomen waar we kaartjes konden kopen voor de wedstrijd van morgen avond. Scheelt weer dus die hebben we gelijk gekocht. Bij terugkomst in het treinstation het hotel gebeld en we zijn weer keurig opgehaald. Morgen zetten we onze eigen huurauto bij de trein en gaan we weer zo Seattle in. Lekker snel en weinig gedoe.
Als afsluiting van de dag deze keer voor het eerst gegeten bij Sizzlers. Je kan daar zo "onbeperkte salade bar" nemen. Hadden we 2 jaar terug regelmatig in Amerika gedaan. Maar we waren deze nog niet eerder tegengekomen. Nu ook weer niet maar gelukkig wist onze Tomtom ons er feilloos heen te brengen. Waar zouden we toch zijn zonder dat ding. Tevens hebben we gelijk besloten om ook morgen in dit hotel te blijven. Dat is dan ook weer geregeld.
Het deel hebben we overigens voor een groot deel al gereden. Aan de andere kant weliswaar maar echt veel verschil is er natuurlijk niet. Op een gegeven moment kwamen we dan ook het bord van de outlet stores weer tegen maar alsof de duvel er mee speelde verlieten we net daarvoor de eerder gereden weg. Weer een geluk voor de portemonnee en dat kunnen we wel gebruiken want het parkeren in Seattle is niet echt goedkoop.
Voordat we naar het hotel gingen zijn we op zoek gegaan naar Safeco Field, het homestadium van de honkballers van de Seattle Marinors. We willen graag morgen naar een honkbalwedstrijd van de Marinors tegen de Toronto Blue Jays. Ondertussen waren we weer van plaats gewisseld want van het "niet-sturen" in de bergen wordt Von misselijk van het "sturen" in de grote stad wordt ze ook niet echt enthousiast. En ik moet zeggen, het kost ook wel concentratie met al dat invoegen, uitvoegen, 6 baanse wegen, carpoolstroken en weet ik veel wat nog al meer. Maar het is gelukt en op gegeven moment stonden we voor het immense stadion. Ook de balie voor de kaartverkoop zagen we direct. Dit in tegenstelling tot een parkeer plek. Ja, 1 voor 15 euro en een ander voor 20 euro. Maar dat is toch wel te gortig. Stukje verder op voor 4 euro maar dat vonden we weer niet zo'n veilige plek met alle spullen in de auto. Weet je wat, we boeken de kaarten wel on-line en printen die dan. Deden we vorige keer in Los Angeles ook en dat werkte prima.
Dan met de auto naar het hotel. Dat was weer eens op zo'n niet bestaand adres volgens Tomtom. Maar we kwamen weer dicht genoeg in de buurt en hebben het eenvoudig gevonden. Ingecheckt, spullen naar de kamer en op naar Seatte. De vraag is dan alleen hoe? We hebben al een voorproefje gekregen van de parkeertarieven dus kijken of er andere opties zijn. Met de bus bijvoorbeeld die bijna voor de deur stopt. Maar daar kan je niet met creditkaart betalen dus moest ik eerst wat amerikaanse dollars uit een atm halen. Na een kwartiertje kwam dan de bus. En daar waar je normaal van die klantvriendelijke Amerikanen tegenkomt was dit toch een eikel zeg. No change was het enige wat die zei zonder je aan te kijken. Nou dan gaan we toch gratis mee dacht ik nog maar dat was ook niet de bedoeling. No change nogmaals en nog steeds strak voor zich uitkijkend. Nou weet je wat, we pakken de trein wel. Ajuus.
Van het hotel naar het treinstation gebracht door het hotel. Wel tegen betaling overigens. We kregen een chauffeur die veel te vertellen had. Jammer dat ie en of andere keel aandoening had waardoor hij bijna niet te verstaan was. Maar hij was wel grappig en de rit was dan ook zo voorbij. We moesten wel de markt doen anders hadden we Seattle niet gezien. Probleempjes was wel dat die om 6 uur sloot en we al aardig in de middag zaten. Vervolgens met de trein Seattle in en dat is echt een uitkomst. Gelijk besloten om dit de volgende dagen ook te doen.
In Seattle zelf zijn we natuurlijk als eerste naar de space needle geweest. Met de monorail. Hadden we nog nooit gedaan en dat leek ons wel leuk dus we gingen er eens goed voor zitten. Was eigenlijk niet nodig want hij trok op en remde weer bijna direct af. Het zal nog geen 5 minuten geduurd hebben. Maar het was toch leuk dit ook een te hebben meegemaakt. We hebben overigens een "seatle citypass"gekocht. Dan mag je 2x de needle in, het pacific science center, EMP (muziek museum), Museum of flight of woodland park zoo, harbor tour en het seattle aquarium in voor 69 dollar per persoon. Dit klinkt veel, is ook veel maar de needle en het aquarium stonden sowieso al op het programma en dat was al 40 dollar. Dus we denken dat er wel uit te halen.
Om in de top van de needle te komen ga je met een lift. Niet zo maar een, maar een aan de buitenkant van het gebouw zodat je gelijk goed zicht hebt. In een razend tempo naar boven om te kunnen genieten van het fantastische uitzicht. Je kan helemaal rond lopen en het uitzicht is dan ook adembenemend. Hoewel dit laatste ook komt omdat ik het gewoon niet van zulke grote hoogtes moet hebben en voor mijn gevoel het platform ook nog eens afliep naar de rand. En bewoog die toren ook niet een beetje? En om het nog spannender te maken kwam er een helicopter ter hoogte van de helft van de space needle recht op ons af vliegen. What the fu&*( komt dat ding hier doen? Nou gewoon landen op het dak van een tv-nieuws gebouw net naast de needle. Er kan dus echt niets mis gaan maar echt jofel voel ik mij daar in het begin niet. Na verloop van tijd neemt dit wel af en raak ik er aan gewend. Toen Mike dan ook een eigen space needle wilde hebben had ik daar geen enkele moeite meer mee.
Eenmaal weer met de voetjes op de stevige begane grond direct naar het pacific science museum gelopen. Ligt naast de Needle dus we tellen dit maar niet als een hike. Helaas ging deze om 18:00 dicht. Dan is het zonde om dit in 50 minuten af te willen raffelen. Dan maar naar het EMP dat aan de andere kant naast de needle ligt. Deze sluit een uur later en dat moet voldoende zijn. In het museum kan je je helemaal uitleven op diverse instrumenten. Mike heeft de gitaar en het keyboard gedaan. Daarnaast wist hij niet wie Nirvana en AC/DC waren. Nu weet hij het wel, maar hij gaat ze niet op zijn iPhone zetten :-)
Na dit bezoek zijn we teruggelopen naar het station. En laten we nu een Mariners Shop tegenkomen waar we kaartjes konden kopen voor de wedstrijd van morgen avond. Scheelt weer dus die hebben we gelijk gekocht. Bij terugkomst in het treinstation het hotel gebeld en we zijn weer keurig opgehaald. Morgen zetten we onze eigen huurauto bij de trein en gaan we weer zo Seattle in. Lekker snel en weinig gedoe.
Als afsluiting van de dag deze keer voor het eerst gegeten bij Sizzlers. Je kan daar zo "onbeperkte salade bar" nemen. Hadden we 2 jaar terug regelmatig in Amerika gedaan. Maar we waren deze nog niet eerder tegengekomen. Nu ook weer niet maar gelukkig wist onze Tomtom ons er feilloos heen te brengen. Waar zouden we toch zijn zonder dat ding. Tevens hebben we gelijk besloten om ook morgen in dit hotel te blijven. Dat is dan ook weer geregeld.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
