What's in a name
Door: Woensdag 9 augustus, dag 16
Blijf op de hoogte en volg Yvonne, Bertjan en Mike
09 Augustus 2017 | Verenigde Staten, Bishop
Bishop - Bishop
Vanochtend vroeg om 6:30 opgestaan. Het moest er nu eindelijk maar van komen die 10k. Gisteren gezien dat ik hier een aardige route kan lopen en dat de temperaturen ook een stuk aangenamer zijn. Overdag wordt het nog wel 30+ maar zeker 's-ochtends vroeg is het lekker. Daarom gisterenavond al mijn spullen klaargezet zodat de rest lekker door kon slapen. Dat laatste is niet helemaal gelukt maar ik heb lekker kunnen lopen. Leuk door zo'n Amerikaanse straat met winkeltjes, restaurantjes, autodealers en nog meer variëteiten. En daarna een stuk natuur in. Lekker is overigens wel relatief want ik heb niet het idee dat deze vakantie mij conditioneel sterker maakt. Hoewel, geloof het of niet, ik heb een haas ingehaald. Nu zat die wat glazig naar mij te kijken aan de ander kant van de weg, van wat een mafkees, maar hè, een kniesoor die daar op let. Ook nog twee roadrunners gespot tijdens het fotorondje om mijn prestatie op strava met beelden te ondersteunen.
Na al de inspanning een welverdiend ontbijtje. Ik had al verteld dat het hier iets minder luxe is en dat geldt ook voor de ontbijtzaal. Bezemhok zou een betere benaming zijn want 3 kleine tafeltjes en maximaal 6 - 8 man en het is overvol. Ook het ontbijt hield niet over zodat het beperkt is tot 2 toast en een bak koffie. Mike gewoon zijn cereals en Von zat ook niet echt te schransen. Gelukkig had ik al een stokbroodje voor de middag gehaald die zouden we goed nodig hebben.
Vandaag gaan we naar Mammoth lakes. Een klein uurtje rijden over de bekende rechte snelwegen. Maar zoals eerder verteld zijn er wel kruisingen en kunnen er dus mensen ook invoegen. En dat blijft wel even wennen als je daar met ongeveer 65 mile per uur aan komt.
En er iemand van links gewoon haaks op de linkerbaan invoegt. Gaat allemaal prima want hier kennen ze het "keep your lane" principe dus je knalt er gewoon rechts voorbij. Dat voorbij knallen deden we ook bij het eerste viewpoint. Wel afgeslagen er naar toe maar met een vaartje van 35 Mile gewoon doorgereden. Het lastige is namelijk dat die Amerikanen al snel iets een view point of historical landmark vinden. Nou dit was in onze ogen dus niets.
Na de voorspoedige rit komen we aan in Mammoth Lakes. "Whats in a name" zou je denken, nou ik kan je vertellen helemaal niets. Dat er geen mammoets zouden zijn had ik nog wel kunnen vermoeden. Maar dat ik voor niets mijn zwembroek had aangetrokken was toch wel een kleine tegenvaller. Er blijken namelijk helemaal geen Lakes/meren te zijn. En dat was toch niet zo'n vreemde gedachte? Ja ik weet het, een goede voorbereiding had dit kunnen voorkomen maar ik had hier geen moment over getwijfeld. Maar maakt niet uit want het is een prachtig natuurgebied. Vooral als je houdt van skiën (verkeerde jaargetijde) of mountainbiken (niet echt lekker na een 10k run). Maar gelukkig was er ook nog een Gondola die ons naar de top zou brengen. Slechts 7 dollar per persoon. Nu heb ik al diverse hoogte overwonnen dus dit kon ik ook nog wel even aan de zegekar vastbinden.
Voordat we naar de gondola's gingen nog even een stop in het dorp om wat shirts voor Hans te kopen. Maar wat wij ook zochten, we vonden geen mooie shirts en al helemaal niet in de juiste maat. Ik had na het karige ontbijt al behoorlijke trek gekregen. Mike heeft altijd honger en ook Von lustte wel een broodje. Blijkt dat ik een zuur stokbrood heb gekocht. Staat ook op de verpakking maar had ik dus niet gezien. Was een echt "Nederlands stokbrood". Stond er ook nog echt. Misschien is het waar, maar ik had nog nooit zoiets gegeten.
Bij de gondels aangekomen bleken wij en de dame bij de Info balie elkaar toch niet helemaal begrepen te hebben. Een kaartje kost 29 dollar per persoon en dat vonden we eigenlijk toch net iets te gortig voor zo'n ritje. Bovendien zagen we veel mensen in shirts met lange mouwen en lange broeken. Niet zo vreemd als je naar de sneeuw gaat maar zoals je hebt kunnen lezen was mijn voorbereiding niet helemaal scherp. Wij liepen daar op slippers in korte broek en een shirt met korte mouwen. Kortom een no-go.
Gelukkig waren er ook nog hot springs in de buurt. En dat klinkt natuurlijk veel aantrekkelijker. We kozen er een uit die een fantastisch uitzicht over de bergen biedt, Pulkey's pool. Daar aangekomen parkeerden wij in de middle of nowhere de auto om de laatste 500 meter te voet af te leggen. Met in ons kielzog, je raadt het misschien al, nog twee Nederlanders. Voor de rest in de verre verte geen mens te bekennen. De hotspring zelf was klein, zeg maar erg klein. Met 4 man onze voeten in het heerlijk warme water en de hotspring zat net zo vol als onze ontbijtzaal. Gade geslagen door tientallen traag kauwende koeien. Mike stond erbij en keek er na maar vond het verder wel goed en hield zijn schoenen aan. De man vroeg aan zijn vrouw, zullen we naar de volgende gaan er liggen er nog een paar in de buurt waarop zij zei "laat maar ik heb het wel gezien". En dat was terecht. Want het uitzicht was prachtig, het is leuk om te doen maar om nu te zeggen dat je Amerika niet gezien hebt zonder deze hotsprings gaat te ver.
Wij hadden nog wel een hotspring op het programma. Dit was een veel grotere waar je ook kon zwemmen dus dat leek ons wat. Betekende wel dat we helemaal terug moesten en weer voor ons hotel heen kwamen. Maar dat geeft niet want dat was maar 6 mile bij ons hotel vandaan. Bovendien kwamen we dan langs "Bakkerij Erik Schat". Inderdaad, Nederlands. Delftsblauw in de etalage en naast gewoon brood ook allerlei lekkere koekjes, taartjes en volgens mij zelfs marsepein. Wij gingen voor de drielaagse tompouce. Heerlijk op het terras met een bak koffie verorbert. Hoewel Nederlands was het formaat Amerikaans dus eigenlijk weer veel te veel. Maar lekker was het.
Paspoorten en fotocamera's even snel in het hotel gelegd en op naar de laatste stop voor vandaag. De hotspring "Keough hotsprings"
Daar aangekomen blijkt het gewoon een zwembad op een camping te zijn. Ja, dan kunnen we net zo makkelijk naar ons eigen zwembad gaan. Is nog gratis ook. Zo gezegd zo gedaan dus terug naar het hotel.
Al met al een dag die net wat minder top was als de vorige dagen. Maar op de een of ander manier heeft het ook wel wat als alles zo tegenzit op zo' dag en wordt het vreemd genoeg toch nog wel geslaagd. En vergeet niet: dankzij dit soort dagen geniet je des te meer van de echte topdagen.
Voor morgen hebben we al geboekt. En stiekem gaan we dan toch weer lekker voor luxe.
Vanochtend vroeg om 6:30 opgestaan. Het moest er nu eindelijk maar van komen die 10k. Gisteren gezien dat ik hier een aardige route kan lopen en dat de temperaturen ook een stuk aangenamer zijn. Overdag wordt het nog wel 30+ maar zeker 's-ochtends vroeg is het lekker. Daarom gisterenavond al mijn spullen klaargezet zodat de rest lekker door kon slapen. Dat laatste is niet helemaal gelukt maar ik heb lekker kunnen lopen. Leuk door zo'n Amerikaanse straat met winkeltjes, restaurantjes, autodealers en nog meer variëteiten. En daarna een stuk natuur in. Lekker is overigens wel relatief want ik heb niet het idee dat deze vakantie mij conditioneel sterker maakt. Hoewel, geloof het of niet, ik heb een haas ingehaald. Nu zat die wat glazig naar mij te kijken aan de ander kant van de weg, van wat een mafkees, maar hè, een kniesoor die daar op let. Ook nog twee roadrunners gespot tijdens het fotorondje om mijn prestatie op strava met beelden te ondersteunen.
Na al de inspanning een welverdiend ontbijtje. Ik had al verteld dat het hier iets minder luxe is en dat geldt ook voor de ontbijtzaal. Bezemhok zou een betere benaming zijn want 3 kleine tafeltjes en maximaal 6 - 8 man en het is overvol. Ook het ontbijt hield niet over zodat het beperkt is tot 2 toast en een bak koffie. Mike gewoon zijn cereals en Von zat ook niet echt te schransen. Gelukkig had ik al een stokbroodje voor de middag gehaald die zouden we goed nodig hebben.
Vandaag gaan we naar Mammoth lakes. Een klein uurtje rijden over de bekende rechte snelwegen. Maar zoals eerder verteld zijn er wel kruisingen en kunnen er dus mensen ook invoegen. En dat blijft wel even wennen als je daar met ongeveer 65 mile per uur aan komt.
En er iemand van links gewoon haaks op de linkerbaan invoegt. Gaat allemaal prima want hier kennen ze het "keep your lane" principe dus je knalt er gewoon rechts voorbij. Dat voorbij knallen deden we ook bij het eerste viewpoint. Wel afgeslagen er naar toe maar met een vaartje van 35 Mile gewoon doorgereden. Het lastige is namelijk dat die Amerikanen al snel iets een view point of historical landmark vinden. Nou dit was in onze ogen dus niets.
Na de voorspoedige rit komen we aan in Mammoth Lakes. "Whats in a name" zou je denken, nou ik kan je vertellen helemaal niets. Dat er geen mammoets zouden zijn had ik nog wel kunnen vermoeden. Maar dat ik voor niets mijn zwembroek had aangetrokken was toch wel een kleine tegenvaller. Er blijken namelijk helemaal geen Lakes/meren te zijn. En dat was toch niet zo'n vreemde gedachte? Ja ik weet het, een goede voorbereiding had dit kunnen voorkomen maar ik had hier geen moment over getwijfeld. Maar maakt niet uit want het is een prachtig natuurgebied. Vooral als je houdt van skiën (verkeerde jaargetijde) of mountainbiken (niet echt lekker na een 10k run). Maar gelukkig was er ook nog een Gondola die ons naar de top zou brengen. Slechts 7 dollar per persoon. Nu heb ik al diverse hoogte overwonnen dus dit kon ik ook nog wel even aan de zegekar vastbinden.
Voordat we naar de gondola's gingen nog even een stop in het dorp om wat shirts voor Hans te kopen. Maar wat wij ook zochten, we vonden geen mooie shirts en al helemaal niet in de juiste maat. Ik had na het karige ontbijt al behoorlijke trek gekregen. Mike heeft altijd honger en ook Von lustte wel een broodje. Blijkt dat ik een zuur stokbrood heb gekocht. Staat ook op de verpakking maar had ik dus niet gezien. Was een echt "Nederlands stokbrood". Stond er ook nog echt. Misschien is het waar, maar ik had nog nooit zoiets gegeten.
Bij de gondels aangekomen bleken wij en de dame bij de Info balie elkaar toch niet helemaal begrepen te hebben. Een kaartje kost 29 dollar per persoon en dat vonden we eigenlijk toch net iets te gortig voor zo'n ritje. Bovendien zagen we veel mensen in shirts met lange mouwen en lange broeken. Niet zo vreemd als je naar de sneeuw gaat maar zoals je hebt kunnen lezen was mijn voorbereiding niet helemaal scherp. Wij liepen daar op slippers in korte broek en een shirt met korte mouwen. Kortom een no-go.
Gelukkig waren er ook nog hot springs in de buurt. En dat klinkt natuurlijk veel aantrekkelijker. We kozen er een uit die een fantastisch uitzicht over de bergen biedt, Pulkey's pool. Daar aangekomen parkeerden wij in de middle of nowhere de auto om de laatste 500 meter te voet af te leggen. Met in ons kielzog, je raadt het misschien al, nog twee Nederlanders. Voor de rest in de verre verte geen mens te bekennen. De hotspring zelf was klein, zeg maar erg klein. Met 4 man onze voeten in het heerlijk warme water en de hotspring zat net zo vol als onze ontbijtzaal. Gade geslagen door tientallen traag kauwende koeien. Mike stond erbij en keek er na maar vond het verder wel goed en hield zijn schoenen aan. De man vroeg aan zijn vrouw, zullen we naar de volgende gaan er liggen er nog een paar in de buurt waarop zij zei "laat maar ik heb het wel gezien". En dat was terecht. Want het uitzicht was prachtig, het is leuk om te doen maar om nu te zeggen dat je Amerika niet gezien hebt zonder deze hotsprings gaat te ver.
Wij hadden nog wel een hotspring op het programma. Dit was een veel grotere waar je ook kon zwemmen dus dat leek ons wat. Betekende wel dat we helemaal terug moesten en weer voor ons hotel heen kwamen. Maar dat geeft niet want dat was maar 6 mile bij ons hotel vandaan. Bovendien kwamen we dan langs "Bakkerij Erik Schat". Inderdaad, Nederlands. Delftsblauw in de etalage en naast gewoon brood ook allerlei lekkere koekjes, taartjes en volgens mij zelfs marsepein. Wij gingen voor de drielaagse tompouce. Heerlijk op het terras met een bak koffie verorbert. Hoewel Nederlands was het formaat Amerikaans dus eigenlijk weer veel te veel. Maar lekker was het.
Paspoorten en fotocamera's even snel in het hotel gelegd en op naar de laatste stop voor vandaag. De hotspring "Keough hotsprings"
Daar aangekomen blijkt het gewoon een zwembad op een camping te zijn. Ja, dan kunnen we net zo makkelijk naar ons eigen zwembad gaan. Is nog gratis ook. Zo gezegd zo gedaan dus terug naar het hotel.
Al met al een dag die net wat minder top was als de vorige dagen. Maar op de een of ander manier heeft het ook wel wat als alles zo tegenzit op zo' dag en wordt het vreemd genoeg toch nog wel geslaagd. En vergeet niet: dankzij dit soort dagen geniet je des te meer van de echte topdagen.
Voor morgen hebben we al geboekt. En stiekem gaan we dan toch weer lekker voor luxe.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
