28 Juli: blikken in een enorme rij in Portland

Vanochtend niet al te vroeg opgestaan want het is mijn verjaardag en we hadden de kortste trip tot nu toe. Waarschijnlijk zal dat ook wel zo blijven want vandaag hoefden we nog geen 1,5 km (nee, dit is geen typefout) te verkassen. We hadden dit gedaan omdat we een mooi hotel voor een veel betere prijs konden krijgen. Men stond wel raar te kijken toen ik om 9:30 voor de balie stond. U wilt uitchecken. Nee, ik wil inchecken. Maar dit is een van de weinige keren dat ik een amerikaan meemaakte die oprecht vrolijk en behulpzaam is. Normaliter straalt het "nep" er vanaf , vind ik tenminste, maar deze man klikt het. Geen probleem zei ie, zullen we je bagage vast hier zetten, dan bellen we wel als de kamer klaar is. En neem vast een bakkie koffie.

's-ochtends vroeg dan op weg naar Portland. Een mile of 15-20 tijden maar via de tomtom is dat geen probleem. Nou ja, totdat de snelweg gewoon is afgesloten en je via allerlei fly-overs je weg moet zien te vinden. Ik dacht dat wij met het prins-claus plein een knooppunt hadden, nou dan moet je hier een overheen, doorheen, onderlangs, bovenlangs proberen te rijden. Maar het is gelukt. De auto geparkeerd op een parkeerterrein en betaald voor de hele dag want je weet niet hoe groot het allemaal is en hoelang het gaat duren.

Als eerste zijn we naar de markt geweest. Geen groente, fruit, noten en/of kleding markt maar veel meer een kunstenaarsmarkt. Allemaal aparte dingen, veelal handgemaakt en bijzonder apart. Het ademde een hele rustige, relaxte sfeer uit.

Daarna zijn we nog voor 12 uur naar het bierfestival geweest. Was toevallig (?) dit weekend in Portland. Nog redelijk rustig mag het zag er groots uit. Vele merken bier waren daar aanwezig. Nooit zo van bewust dat het er zoveel zijn. Volgens mij waren het er al gauw meer dan 100 verschillende merken. Nu was het nog wat vroeg om al aan het bier te gaan, vonden wij. Maar die mening werd toch niet door iedereen gedeeld en we zagen al menig biertje geschonken worden.

Nadat we over het terrein waren gegaan terug naar de auto. Want hoewel het voornemen was om naar het washington park te lopen hadden we geen idee hoe groot dat park zou zijn en hoeveel we dan nog meer moesten lopen. Daarna zouden we wel weer terug gaan naar de stad om daar de auto dan weer te parkeren. In het park zijn we eerst naar de rozentuin geweest. Wat een hoop verschillende rozen met allemaal aparte namen. Vaak vernoemd naar beroemde mensen of gebeurtenissen. Dus we stonden niet vreemd op te kijken toen er ook een roos naar buttons was vernoemd. Zo zie je maar dat de winnaar van profcoach ook hier gewoon bekend is :-)

Na de rozentuin zijn we naar de japanse tuin geweest. In tegenstelling tot de rozentuin moest hier intree worden betaald. Daarmee waren de verwachtingen natuurlijk direct hoog maar eigenlijk is het niet veel meer dan de rozentuin. Wel anders natuurlijk, ik vind het persoonlijk ook mooier, maar tevens ook vreemd dat je hiervoor moest betalen terwijl de rozentuin gratis was. Wel leuk om ook weer die typische Amerikaanse mentaliteit te zien. Terwijl Von nog foto's aan het maken was stond ik een paar meter verder op lekker in de schaduw. Gewoon onder een boom, niets bijzonders dacht ik al mijn onschuld. Totdat er zo'n groep met een gids langs kwam. Want natuurlijk had mijn schaduwplekje een naam en waren de termen " awesome, great" niet van de lucht. Voor de zekerheid nog even om mij heen gekeken, naar boven gekeken, maar het was echt gewoon een boom hoor.

Na een hapje gegeten te hebben tegenover het stadion van de voetbalclub "Timbers" weer terug gegaan naar de "old town" Portland. We wilden graag naar chinatown.
Toen we weer op dezelfde parkeerplaats als vanochtend parkeerde kwam daar ineens de beste pakeerman aan. Die was er 's-ochtends nog niet. Ik heb al een kaartje zei ik, die is geldig tot maandag. Nou niet dus. Er staat bijna een heel wetboek op dat kaartje afgedrukt en 1 klein regeltje erop is dat je het parkeerterrein niet mag verlaten. 10 dollar aub. Nou niet dus. Van het terrein want om nogmaals te betalen waar ik voor mijn gevoel al voor betaald had doe ik dus niet. Niet dat de man ongelijk had, het stond er op, maar ik vond het niet terecht. Of lezen jullie wel altijd aandachtig elk parkeerkaartje dat je koopt? Dan gun ik het een ander wel. Zoals een parkeermeter 1 block verder waar ik voor 2,5 dollar kon parkeren. Wij de auto dus geparkeerd en chinatown in. Maar waar is dat nou precies? Bleken we er midden in te staan terwijl wij dachten dat dit pas een voorproefje was met hier er daar een chinees winkeltje. Jammer, er was helaas niet meer.

Dan terug naar het bierfestijn. Ondertussen was het echt druk geworden. De rij voor vodoodonut was nog grote rdan hij vanochtend was en ik had nog steeds geen idee waarvoor die rij er nu precies stond. Dus ik denk, ik vraag het gewoon. Dit is voodoodonut man was het antwoord. Ja, dat snap ik. Dat bord is 2 meter groot maar hoezo. Nou dit zijn echt de meest ongelofelijk lekkere donuts. Je kent die amerikaanse uitdrukking wel als " great" "must do" etc. Vol onbegrip keken de amerikaan en ik elkaar aan. Ik natuurlijk van " waar het je het over, zo'n boordje van 60 cent?" en hij met een blik van "stomme toerist, begrijp het dan dat het echt de moeite waard is" . En eerlijk is eerlijk, gezien de enorme rij heeft hij ongetwijfeld gelijk.

Het bierfestival was ondertussen volgestroomd. Maar ondanks de hoeveelheid mensen en de nog grotere hoeveelheden bier was het daar nog steeds zeer relaxed. Geen dronken tor te zien en allemaal mensen die op 1 heel groot terras zaten te praten, drinken of gewoon mensen zaten te kijken. Ik heb toch het idee dat dit in Nederland heel anders zou lopen.
Nog even lekker over de marktjes geslenterd en wat rond gekeken voordat we weer terug zijn gegaan naar het hotel.
Vanavond lekker eten bij applebees. Een van de dagen met de minste kilometers, maar wat een relaxte stad, Portland. Het kwam op geen 1 van onze niet-bestaande planning voor maar het was absoluut de moeite waard om hiervoor om te rijden.