26 Juli: Uitzicht Mount Rainier om van te slapen

Vanochtend wakker geworden na onze eerste motel6 overnachting. Even wennen want hierbij geen ontbijt dus op weg naar de supermarkt met de starbucks. Gisteren al gevonden zoals jullie weten maar deze keer daadwerkelijk open. Na het inslaan van het ontbijt en lunch op weg naar mount Rainier waarbij we natuurlijk blind vertrouwen op onze tomtom.

Na een uurtje rijden kwamen we bij een rivier uit. Je kent dat misschien wel. Zo'n slingerweg waarnaast de rivier uiteraard zijn eigen weg volgt maar wat volop prachtige plaatjes oplevert. Op een gegeven moment even gestopt om van het uitzicht te genieten en te ontbijten. Helaas konden we niet helemaal bij het water komen omdat het privé terrein was.

Na een kwartiertje weer verder gereden om weer een stuk verder te stoppen bij een plek dat niet prive was en waar we wel bij het water konden komen. Heerlijk in het (wederom volop aanwezige) zonnetje en even lekker geluierd. E-reader erbij een 1/2 uurtje of zo daar doorgebracht. Maar we moesten weer verder want Mount Rainier stond op het programma en daar zouden we een hike gaan doen.

Na binnekomst in het park Mount Rainier begint het klimmen echt. Vele bochtjes en uiteindelijk tussen de eeuwige (denk ik dan maar) sneeuw. Blijft toch vreemd hoor om sneeuwballen te gooien of in mijn geval proberen te ontwijken terwijl het 25 graden is. Maar ook aan dit plezier kwam een eind en terwijl we verder reden kwamen we midden in een wielerwedstrijd uit. Renner voor ons, achter ons, het is dat we geen reclame op de auto hebben anders hadden we zo voor volgwagen door kunnen gaan. Of hier overigens die bekende namen van de vroegere winnaars van gastown (zie 11 juli) tussen zaten?Wie zal het zeggen. ze waren in ieder geval aardig op leeftijd maar gingen toch met zo'n50 km per uur naar beneden.

Over100 meter naar rechts was de duidelijke instructie van Tomtom. Dus dan ga je ook naar rechts. Na zo'n 5 km klimmen kwam daar "bestemming bereikt". Wat?? Niets te zien, alleen maar bergen, zelfs geen hutje. Nou dan de 2e telefoon erbij, adres ingetoets en wat denk je. "Keren aub" en na 200 meter terug te hebben gereden "bestemming bereikt. Nou dat gaat nog wat worden. Dan maar helemaal terug naar de doorgaande weg en laat daar nu ook gewoon een ouderwets bord staan. Het was nog 6 miles rijden. We hadden dus gewoon door kunnen rijden.

Het is overigens echt weer zo'n bergdorp op crystal mountain dat bestaat uit een 5-tal hotelletjes veelal met vooral hout. Maar sommige kamers ook met een balkon. Onze kamer had dan natuurlijk weer niet maar voor 10 extra dollar konden we een andere kamer krijgen die dat wel heeft. Ik moet dan alleen wel op een opklapbed slapen. Geen probleem en dit stukje zit ik nu dan ook heerlijk te tikken op ons balkonnetje met een fantastisch uitzicht.

Na onze spullen in de kamer te hebben gezet zijn we met de gondala verder omhoog gegaan. Best steil om uiteindelijk op de top van crystal mountain uit te komen met een fantastische view op Mount Rainier. De hoogste berg. Na een korte hike (easy, modest) die we na een nog kortere afstand hebben afgebroken omdat ie veel te steil was kwamen we weer terug op de top. Je wil niet weten wat hier dan voor modest of nog zwaarder door moet gaan.

Aan de rand van de afgrond (wel op een veilige afstand hoor) stonden daar van die ingewikkelde strandstoelen. Je kent ze vast wel uit die funniest home video's. Maar gelukkig stonden deze al klaar. En het was ook nog eens rustig zodat er 3 op een rij leeg stonden. Wij dus zitten en dan helemaal niets voor je behalve dat fantastische uitzicht op Mount Rainier.

En toen kwam de legendarische uitspraak: wat een fantastisch uitzicht. Ik zou zo mijn ogen eventjes willen dichtdoen. Volgens jullie hem nog? Ik niet in ieder geval. Nu ben ik ondertussen wel wat typische opmerkingen gewent maar deze deed mij toch nog wel even met de oren klapperen. Ben je eindelijk boven, heb je een fantastisch uitzicht dan vindt Von dit zo mooi dat ze best even zou willen slapen. Doe dat lekker op een saai stuk weg of zo zou ik zeggen.

Na het eten de douche ingedoken en mij geschoren. Vanochtend via skype hadden we blijkbaar ineens een goede verbinding en was het beeld dus ook goed en kreeg ik te horen dat ik dat toch echt moest gaan doen. Ik had het al een dag of 8/9 overgeslagen, niemand die het opmerkte (behalve von dan natuurlijk) en ik vond het wel prima. Maar ja, wat doe je als je moeder dat zegt. Dan luister je toch altijd (of niet), ook als zitten er duizenden kilometers tussen :-)